|
| Wspólne przedsięwzięcie pianisty Kuby Sokołowskiego i artysty wizualnego Pawła Stasiewicza kładzie nacisk na prezentację nieograniczonych możliwości brzmieniowych fortepianu totalnego oraz na dramaturgiczne konsekwencje stosowania notacji graficznej. Klasyczna pianistyka skonfrontowana zostaje z noise`owymi fakturami uzyskiwanymi poprzez wykorzystanie przedmiotów codziennego użytku do preparacji instrumentu. Stylistycznie kompozycje nawiązują do sonorystycznej tradycji polskiej szkoły kompozytorskiej oraz do poszukiwań niemieckiej sceny eksperymentalnej, zwłaszcza do prac Reinholda Friedla.
|
