Eastern Waves: Warszawa-Oslo | | | |

pl/en

:
New Music in Eastern Europe Polish Radio Experimental Studio Populista Extras Polish Oldschool Kikazaru Pleasures -... --- .-..- -






Komuna// Warszawa plays Luc Ferrari Tautologos III

: XII 2014
: 26:02



JW Player goes here

W roku 2011 partytura „Tauologos III” posłużyła jako rama do przygotowania opery kameralnej przez Komunę// Warszawa. Jej centralnym punktem było niezależne wykonanie partii instrumentalnych tria smyczkowego Alfreda Schnittke. Skrzypaczka (Julia Kubica), altowiolista (Wojciech Walczak) oraz wiolonczelista (Filip Rzytka) zagrali jeden po drugim swoje partie tego samego fragmentu utworu. Ich wykonania zostały nagrane w czasie rzeczywistym i nałożone na siebie w nadziei na uzyskanie doskonałej synchronizacji.


Julia Kubica – skrzypce

Wojciech Walczak – altówka

Filip Rzytka – wiolonczela

Grzegorz Laszuk, Alina Gałązka, Michał Libera – głosy, organy

Ralf Meinz – dźwięk, nagranie

 

W roku 2011, partytura „Tauologos III” posłużyła jako rama do przygotowania opery kameralnej przez Komunę// Warszawa. Jej centralnym punktem było niezależne wykonanie partii instrumentalnych tria smyczkowego Alfreda Schnittke. Skrzypaczka (Julia Kubica), altowiolista (Wojciech Walczak) oraz wiolonczelista (Filip Rzytka) zagrali jeden po drugim swoje partie tego samego fragmentu utworu. Ich wykonania zostały nagrane w czasie rzeczywistym i nałożone na siebie w nadziei na uzyskanie doskonałej synchronizacji. Procedura ta została zestawiona z choreografią na dwóch tancerzy oraz wykład socjologiczny z odniesieniami do Maksa Webera, Emila Durkheima, Jacquesa Attalego czy Christophera Smalla. Wersja znajdująca się na płycie odchodzi nieco od wersji scenicznej choć jej celem było utrzymanie tautologicznej i samowyjaśniającej się natury wyjściowej opery.

Populista 10-12

Trzy całkowicie odmienne albumu znajdujące się jednak na wspólnym terytorium interpretacji i nadinterpretacji muzyki, które nosi nazwę Populista. Albumy z muzyką Luciera i Ferrariego mogą się wydać heterodoksyjne jeśli nie po prostu fałszywe, zwłaszcza jeśli za punkt odniesienia wziąć dotychczasowe nagrania tych kompozycji. Jednak dosłownie rzecz biorąc, nie ma w nich mowy o pogwałceniu instrukcji autorów w związku z czym – i dość perwersyjnie – Populista jest dumna, iż tym razem nic zakazanego przez kompozytorów nie zostało zrobione. Zarówno „Tautologos III” jak i „Chambers” są radykalnie otwartymi formami, które dopraszają się o kreatywne podejście wykonawców. To domniemanie zostało wzięte na poważnie i potraktowane jako zachęta do wypełnienia ich tematami związanymi z muzycznymi ideami kompozytorów. Album z muzyką Tartiniego jest bliższy nadinterpretacjom w klasycznym stylu Populisty. Instrukcje kompozytora zostały tutaj rozmyślnie podważone, jednak w imię jego własnych odkryć z zakresu psychoakustyki.