Michal Libera – tekst, adaptacja tekstu, nagrania, kompozycja

Martin Küchen – saksofon

Ralf Meinz – sound design

Esej dźwiękowy, hörspiel, czytanie, muzyka elektroakustyczna, plądrofonia, dźwiękowe portrety, kolekcja piosenek czy też po prostu dźwiękowe ujęcie melancholii. Dyspozycja a może nawet choroba, melancholia jest bogatym psycho-terytorium pełnym apatii, depresji, wycofania, auto-poniżania, halucynacji i obcych głosów. I słuchania. Szczególnego słuchania, które związane jest z audytywnym cierpieniem. W jednym z przypisów w eseju „Stanzas” Giorgio Agamben twierdzi, iż słynna postawa melancholika opierającego głowę dłonią jest w rzeczywistości próbą poradzenia sobie z dzwonieniem w uchu. Ta obserwacja zbliżająca do siebie melancholie i dźwięk stanowi główną oś „trzynastu portretów...”. Ich punktem wyjścia jest melancholijne słuchanie przeobrażające kobiety w ptaki, którego opis można znaleźć na stronach otwierających „Pierścienie saturna” WG Sebalda. Głos niepostrzeżenie przechodzi od czytania do komentowania a następnie wypaczania historii, które wprowadzają kolejne rozgałęzienia w ścieżkach interpretacji wyjściowej sytuacji. Towarzyszą mu w tym setki nagrań od muzyki klasycznej do ptaktów a także saksofon Martina Küchena.