Kultura angielska jest mi bliska przez fascynację muzyką lat 60-tych.

Populista z dumą prezentuje kolejne reinterpretacje w wykonaniu Raphaela Rogińskiego. Po muzyce Coltrane'a, Rogiński we współpracy z Genowefą Lenarcik gra muzykę kurpiowską. Śpiewaczka jest córką legendarnego Stanisława Brzozowego, piewcę folkloru Kurpiów oraz wybitną kontynuatorką tej tradycji. Jak mówi Rogiński, jedyni muzycy, do których mógłby ją porównać, to bluesmani z Sahary. Razem tworzą duet tyleż niekonwencjonalny co naturalny. Wszak Żywizna to po kurpiowsku natura.

Pieśni w wykonaniu Barbary Kingi Majewskiej i Emilii Sitarz są szalone, zabawne, wzruszające, smutne, porywcze, lodowate, prześmiewcze, czarujące, ostre, ironiczne, czułe, słodkie, zmysłowe, odpychające, ostentacyjnie prawdziwe i poruszająco sztuczne. Przede wszystkim są one jednak integralną całością, spójną, stanowczą i przemyślaną w najmniejszym szczególe historią, zaskakującą i niełatwą do przewidzenia, nawet dla tych, którzy znają „Winterreise” na wylot.

To był zimny i wietrzny dzień, klasyczna przed-zimowa Warszawa, było wilgotno, przejrzyście i zarazem szaro, choć chyba jednak przede wszystkim szaro. To był także dzień, kiedy po raz pierwszy miał wystąpić w Warszawie Richard Youngs. Nie całkiem przez przypadek, w sali Komuny// Warszawa znalazło się tego dnia pianino, które sprawiło, że Richard spontanicznie zaproponował wykonanie „Parallel Winter”.

Płyta jest swego rodzaju nagraniem terenowym nocnej sesji w teatrze, śpiewem uchwyconym bez żadnych prób, za jednym podejściem, na tzw. „setkę”, nie zawiera żadnych poprawek ani studyjnych przekształceń. W zasadzie bliżej jej do „Parallel Winter” Youngsa. Być może wynika to stąd, że muzyka Sokołowskiej kryje w sobie podobnie głęboko zakamuflowany ładunek konceptualny, w którym wszystkie detale i formalne rozstrzygnięcia niepostrzeżenie podporządkowane są lub przynajmniej pokrywają się z przewodnią myślą interpretacyjną.

Guitars by Raphael Roginski
Voice by Natalia Przybysz

Compositions by John Coltrane (1-3, 5-6, 8-10) and Raphael Roginski (4, 7)
Poems by Langston Hughes

Recorded by Michał Kupicz
Mastered by Sebastian Witkowski
Produced by Michal Libera
Cover art work by Aleksandra Waliszewska
Layout by Piotr Bukowski

Rinus van Alebeek i Michał Libera – wyposażeni w „Niewidzialne miasta” Italo Calvino (w roli przewodnika) – wybrali się na kilkanaście wypraw do kalabryjskich miast w celu recytowania, czytania, rozmawiania, słuchania, nagrywania, picia kawy, wykonywania, nagrywania, odtwarzania... lub: dmuchania, kłaniania się, pocierania, wybuchania, zgarniania, chodzenia, ignorowania, rozmawiania, dokręcania, tańczenia, gwizdania czyli wszystkiego tego, co sugeruje Alvin Lucier jeśli chce się wprawić wielkie i niewielkie środowiska rezonujące w brzmienie. Materiał ten został następnie złożony przez Rinusa van Alebeeka w audio-booka-drogi.

W roku 2011 partytura „Tauologos III” posłużyła jako rama do przygotowania opery kameralnej przez Komunę// Warszawa. Jej centralnym punktem było niezależne wykonanie partii instrumentalnych tria smyczkowego Alfreda Schnittke. Skrzypaczka (Julia Kubica), altowiolista (Wojciech Walczak) oraz wiolonczelista (Filip Rzytka) zagrali jeden po drugim swoje partie tego samego fragmentu utworu. Ich wykonania zostały nagrane w czasie rzeczywistym i nałożone na siebie w nadziei na uzyskanie doskonałej synchronizacji.

W „Trattato di musica secondo la vera scienza dell'armonia” z roku 1754 Giuseppe Tartini wyłożył matematyczny dowód, zgodnie z którym wysokość trzeciego dźwięk jest sumą bądź różnicą wysokości dźwięków artykułowanych. Ideą, która przyświecała sesji nagraniowej Karoliny Ossowskiej (skrzypce), Mikołaja Pałosza (wiolonczela) i Ralfa Meinza (nagranie) było odnalezienie tonów kombinowanych w muzyce włoskiego kompozytora.

27. czerwca 2014 w ramach festiwalu Malta miała mieć miejsce polska premiera spektaklu "Golgota Picnic" autorstwa Rodrigo Garcii. W ostatniej chwili wydarzenie zostało odwołane przez organizatorów ze względu na protesty przeciwko spektaklowi oraz wątpliwości co do zapewnienia bezpieczeństwa publiczności. W dniu planowanego przedstawienia w wielu miejscach w Polsce a nawet zagranicą odbyły się czytania fragmentów tekstu Garcii - ich organizatorem nie był Festiwal. Oto nagranie jednego z czytań, które miało miejsce w Warszawie.

Tekst zaczerpnięty z 1939 Southern Recording Trip Fieldnotes sporządzonych przez Johna i Ruby Lomaksów.
Cytaty audio zaczerpnięte z ich nagrań.
Muzyka: Michał Biela, Miron Grzegorkiewicz, DJ Lenar i Pete Simonelli.

Wybór i układ tekstów w Ten Intrusions stworzony według kompozycji Harry'ego Partcha Eleven Intrusions
Teksty: Ella Young (1, 4), Ella Young i Lao Tzu (5), Tsurayuki (2), Willard Motley (6), George Leite (7), Giuseppe Ungaretti (9, 10)
Muzyka: Andrea Belfi, David Grubbs, David Maranha i Pete Simonelli

Teksty zaczerpnięte z Vanishing Point: How to Disappear in America without a Trace pod redakcją Susanne Bürner
Muzyka: David Grubbs, Miron Grzegorkiewicz, David Maranha, Małgorzata Penkalla i Pete Simonelli

Głosy: Ergo Phizmiz i Lula
Fortepian: Ergo Phizmiz
Gitara: Maciej Cieślak
Skrzypce: Julia Ziętek
Laptop: Alessandro Bosetti
Gramofon: DJ Lenar

Głos, melodie i adaptacja: Jean-Louis Costes
Nagranie, miks i mastering: Zosia Moruś, 15.10.2011, Królikarnia
Edycja i produkcja: Michał Libera
Premierowe wykonanie w ramach serii koncertów Narodziny szumu z ducha późnego baroku towarzyszącej wystawie Damy z pieskiem i małpką.

"Śpiewanie. Mówienie. Właśnie. Jeszcze to: jaka między nimi różnica? Niby wiadoma. Ale jak idzie między nimi granica? Czy decyduje nomenklatura? Czy przeciąganie zgłosek (a nawet głosek)? Czy różnice wysokości? Czy rytmiczność? Może zadrganie głosu? Z przeciąganiem? (...) Często były u nas mówienia specjalne (bardzo wyliczone co do melodii, choć jeszcze mówienia), śpiewania wprost i śpiewanio-mówienia, na pograniczu, które okazało się dosyć szerokie, bo okazało się wiele sposobów prawie śpiewania, mówienia podśpiewywanego, ciągów monotonii albo na odwrót spiętrzeń rytmicznych, które robiły się samochcąc muzyką. Dlatego nie było tam po co pakować muzyki obcej, zewnętrznej, jako takiej, prócz akustyki grających swoje role przedmiotów czy rytmu chodzenia (m.in. na bębniących koturnach)"

M. Białoszewski, O tym Mickiewiczu jak go mówię, "Odra" 1967, nr 6.

Fortepian: Frédéric Blondy
Gramofon: DJ Lenar
Nagranie: Zosia Moruś, Narodowa Galeria Sztuki Zacheta w Warszawie, 19 marca 2011
Wybór nagrań, edycja miks i mastering: DJ Lenar i Michał Libera
Produkcja: Michał Libera
Premierowe wykonanie podczas serii muzycznej Hyperacusis, Narodowa Galeria Sztuki Zacheta w Warszawie, 19 marca 2011
Ilustracja na okładce: Aleksandra Waliszewska
Projekt graficzny serii: Piotr Bukowski

Nagrania: Rinus van Alebeek
Głos: Brunhild Ferrari
Nagrań dokonano w Montreuil, 29 października 2010
Nagrania nie były poddawane miksowaniu ani masteringowi
Produkcja: Michal Libera
Ilustracja na okładce: Aleksandra Waliszewska
Projekt graficzny serii: Piotr Bukowski