|
| Pasażerka Zofii Posmysz jest tekstem z bardzo długą historią, usianą ogromną ilością zbiegów okoliczności i zwrotów akcji. Najważniejszym jednak, fundacyjnym niejako, doświadczeniem jest wizyta autorki w Paryżu, gdzie znalazła się dzięki pracy w Polskim Radio, jako wysłanniczka na inauguracyjny rejs LOT-u, który w 1946 roku połączył stolice Polski i Francji. Mając parę godzin na zwiedzanie Paryża, pojechała do centrum miasta i tam, pośród zgiełku ludzi, na Placu Concorde, usłyszała głos strażniczki, której podlegała jako więźniarka KL Auschwitz. Wraz z dźwiękiem do jej głowy wdarła się siłą, niczym gwałtowny wiatr, przeszłość kumulowana w pamięci całego ciała, powodując nagłe jego sztywnienie i paraliż, przywołując strach, który tlił się gdzieś w głębi i nigdy, tak naprawdę, nie zniknął. Głos okazał się należeć do kogoś innego, jednakże doświadczenie to stało się podstawą refleksji
Posmysz nad naturą dźwięku...
|
