Podejście Georgescu opiera się przy tym na idei "zatrzymania czasu", obrazującego "wiekuisty bezruch". W tym sensie przeciwstawne jest zarówno koncepcji czasu liniowego, jak też kołowego (także związanego z jakimś ruchem). Ten rodzaj "bezruchu" nie wynika z zanegowania ruchu sfer i wiecznej krzątaniny świata, lecz z przyjęcia perspektywy wieczności, w której jawią się one jako mgnienia i momenty "wielkiej, spoczywającej całości".

Warto w tym kontekście powołać się na słynny rumuński styk z Orientem, swoiste pokrewieństwo tego dziwnego kraju z Indiami czy Tybetem, które nie jest bynajmniej tylko ekstrawagancką figurą intelektualną. To coś namacalnego, chociażby podczas karpackich wędrówek. A na poczekaniu zestawmy dwie nazwy geograficzne: Riszikesz i Maramuresz - która z nich jest indyjska, a która rumuńska?....